صحبت نکردن کودکان ، علل و درمان گرداوری شد

یکی از اختلال های بسیار مهم روانپزشکی که ریشه روانی و روحی نیز دارد صحبت نکردن کودکان می باشد. این کار به صورت کاملا ارادی انجام می شود. بارها پیش آمده است که یک کودک با قرار گرفتن در محیطی جدید هیچ صحبتی نمی کند در حالی که او در خانه از زبان شیوایی برخوردار است و می تواند منظور خود را به خانواده برساند ، اما زمانی که در یک جمع ناآشنا قرار می گیرد هیچ نوع رابطه ای با اطرافیان برقرار نمی کند و عموما به صورت یک فرد گوشه گیر در می آید.

این فرد معمولا زمانی که به سنین مدرسه راه می یابد به رفتار خود ادامه می دهد. درس ها و تکالیف خود را در خانه و در مقالب پدر و مادر به راحتی انجام می دهد و هر سؤالی که از او پرسیده می شود به آسانی پاسخ می دهد ، اما زمانی که در جمع کلاس قرار می گیرد و در مقابل معلم باید پاسخگو باشد هیچ صحبتی نمی کند. این اختلال می تواند بر روی رشد او تأثیربگذارد و معمولا چنین افرادی با افت تحصیلی نیز مواجه می شوند. معلم ها در ابتدا باید این موضوع را با والدین او مطرح کنند تا هرچه سریع تر چاره ای برای رفع این مشکل در کودک اندیشیده شود.

صحبت نکردن کودکان یک بیماری است که معمولا در سنین کودکی در حدود پنج سالگی آغاز می شود و در برخی از افراد تا بزرگسالی هم ادامه خواهد داشت. اما اگر از همان سنین مدرسه در پی رفع این بیماری از طرق درستی باشیم قطعا از بزرگتر شدن این مسئله جلوگیری خواهیم کرد. کودکانی که مشکل صحبت نکردن در جمع را تجربه می کنند اغلب کودکانی است که بسیار خجالتی می باشند. زمانی که با مادر خود به مهمانی می روند از پیش او تکان نمی خورند و به او می چسبند.

این حس وابستگی و خجالتی بودن بیش از حد موجب می شود تا به ارتباط با دیگران نپردازند و دائما با درون خود ارتباط برقرار کنند. بهترین راه حل برای درمان صحبت نکردن ارادی در کودکان مراجعه به نزد روانپزشک می باشد. روانپزشک با جلسات متنوع و شروع یک درمان گام به گام ، می تواند این رفتار را از وجود او پاک کند و او را به فردی اجتماعی تبدیل نماید. البته این تبدیل سازی یک پروسه ی طولانی می باشد زیرا با روح و روان یک کودک ارتباط دارد ، بنابراین عجله را کنار بگذارید و برای رشد و بالندگی فرزند خود به او اعتماد نمایید.