تمام اطلاعات در مورد رابطه مقعدی و نزدیکی از پشت با همسر گرداوری شد

رابطه جنسی مقعدی چیست؟

ارتباط جنسی مقعدی بر خلاف تصور عمومی تنها یک رابطه جنسی بین مردان همجنسگرا نیست. هویت جنسیتی انسان ها را مجموعه ای از امیال و خواسته ها تشکیل می دهند که رابطه مقعدی یکی از اشکال آن می باشد.

میل به رابطه جنسی از طریق مقعد در ادوار گذشته و در فرهنگ های مختلف وجود داشته وشناسایی شده است و امروزه نیز دربسیاری کشورها در مورد آن تحقیق انجام می گیرد.

این شکل از نزدیکی برای بسیاری افراد لذت بخش نمی باشد، اما ممکن است که برای بعضی شرکای جنسی که رابطه همیشگی بین شان، تازگی و جذابیت خود را از دست داده و تکراری شده است، رابطه لذت بخشی محسوب شود. در ادوار مختلف، در بعضی فرهنگ ها و ملل به عنوان رابطه ای طبیعی مورد قبول جامعه ثبت شده و در ادوار و جوامع دیگر تقبیح و منع شده است.

بدلیل اینکه خطر انتقال ویروس اچ. آی. وی. در تماس جنسی مقعدی در مقایسه با سایر راههای تماس جنسی، بالاترین خطر را به همراه دارد ، توصیه می شود در صورت انتخاب آن حتماً محافظت های بهداشتی و احتیاط های جانبی لازم صورت بگیرد.

چرا بعضی افراد از رابطه جنسی مقعدی لذت می برند؟

لذت بخش بودن رابطه جنسی از طریق مقعد به علت وجود میزان زیاد پایانه های عصبی در بخش مقعد است. در مردان رابطه مقعدی همچنین باعث تهیج و تحریک پروستات (عضوی که در مرحله اوج تحریک جنسی، احساس لذت را کنترل و میسر می سازد) می گردد.

اما از طرف دیگر به دلیل وجود پایانه های عصبی بسیار، ممکن است که در صورت کم توجهی و یا عدم آگاهی هر یک ازشرکای جنسی، درد زیادی در اولین تجربه رابطه مقعدی تجربه شود و خوشی یا لذت نزدیکی فروکش کند. ممکن است چنین تجربه ای باعث شود که بسیاری از این نوع آمیزش چشم پوشی کنند.

چه گروه هایی بیشتر به این نوع رابطه روی می آورند؟

در کشورهای اسلامی و همچنین کشورهای فارسی زبان، آمار علمی قابل ارجاعی وجود ندارد و با توجه به نوع نگرش فرهنگی موجود نمی توان تحقیق علمی جامعی در این زمینه به عمل آورد. اما با توجه به جایگاه و بینش افراد نسبت به موضوعاتی مانند پرده بکارت و همچنین وجود محدودیت های اجتماعی و مذهبی و همچنین عدم پذیرش نزدیکی بین دخترهای جوان و پسرهای جوان پیش از ازدواج در بین بسیاری از اقشار این جوامع، احتمال آن داده می شود که رویکرد به آمیزش مقعدی چه در رابطه (دختر– پسر) و چه در رابطه (پسر– پسر) در ابتدای بلوغ جنسی و گذار به مرحله سن بلوغ و شکل گیری هویت جنسی، به عنوان شکلی از پاسخگویی به کنجکاوی های جنسی و رشد شکل شخصیت جنسیتی آنان بیشتر مورد توجه این گروه سنی باشد.

به خصوص در بین زنان جوان به دلیل توجه به حفظ پرده بکارت ممکن است که دختران پیش از ازدواج بیشتر به چنین شیوه ای روی آورند. که این خطر انتقال بیماریهای آمیزشی از جمله ایدز را مانند مردان همجنسگرا دربین زنان جوان به یک میزان بالا می برد.

آیا پسران جوانی که به این نوع رابطه روی می آورند الزاماً همجنسگرا هستند؟

مشاهده رفتار تمایل به رابطه مقعدی در بین پسران جوان در کشورهای فارسی زبان و مسلمان، الزاماً نشانه گرایش آنان به نوع همجنس نیست. به دلایل اشاره شده بالا ممکن است که هم افراد ناهمجنس خواه و هم اشخاص همجنس خواه، به خصوص در سنین رشد این نوع از رابطه را بدلیل کنجکاوی تجربه کنند، اما نمی توان در صورت مشاهده چنین رویکردی در سنین بلوغ جنسی، به طور قطعی آنان را جزو افراد متمایل به نوع همجنس دسته بندی کرد. این نوع رفتار تا رشد کامل فرد جوان، کشف و شناخت دقیق تمایلات جنسی اش ،نمی تواند بطور قطعی مشخص کننده تمایل وی به همجنسگرایی باشد.

در صورتی که والدینی متوجه چنین رفتاری در میان پسران جوان خود شدند، بهتر است که پیش از هر نوع تصمیمی با مشاورین پرورشی و روانشناسانی که در زمینه مسایل جنسی و جوانان متخصص هستند، مشاوره کنند.

آیا بایستی به شریک جنسی اجازه نزدیکی از راه مقعد را داد؟

در بسیاری از ملل و فرهنگ ها برای رابطه مقعدی چه بین (زن، مرد) و چه بین (مرد، مرد) منع مذهبی وجود داشته و حرام شمرده می شود. بنابراین بسیاری آن را تابو به شمار آمده و از آن اجتناب می کنند. در صورتی که شخصی هویت جنسی خود را براساس باورهای دینی پرورش می دهد، دستورالعمل پرهیز از آن وجود دارد.

در صورتی که شخصی هویت جنسی خود را بر اساس مسایلی به غیر از باورهای مذهبی شکل می دهد، روی آوردن به این نوع رابطه نیز مانند همه دیگر راه های ارتباط جنسی بین دو شریک جنسی، مجموعه پیچیده ای از “انتخاب، تربیت و امیال بیولوژی” است.

تا زمانی که شخصی شریک جنسی مطمئنی دارد که می تواند به او و سلامت او اطمینان داشته باشد و در صورتی که از این ارتباط لذت می برد، لزومی به ترک این عمل وجود ندارد. مشکل عمومی این است که در اغلب موارد افراد از “سابقه رفتارهای پر خطر” شریک جنسی خود اطلاعی ندارند.

نزدیکی برای لذت و ارضای روحی و روانی انسان ها می باشد. در صورتی که فردی از این عمل لذت نمی برد هیچ فردی حتی شوهر، اجازه مجاب کردن شریک جنسی برای تن دادن به این خواسته را ندارد. در این نوع رابطه لازم است که مسایل بهداشتی و نکات خاصی رعایت شود که در زیر به شرح آن پرداخته می شود.

میزان خطر انتقال ویروس اچ. آی. وی. در رابطه جنسی مقعدی

بر اساس آمار، انتقال ویروس اچ. آی. وی. از طریق رابطه جنسی مقعدی، همچنان بالاترین میزان درصد خطر اننقال را به خود اختصاص می دهد. در بین افراد آلوده از طریق آمیزش جنسی، مردان همجنسگرایی که به رابطه مقعدی گرایش دارند، بیشترین قربانیان این ویروس را تشکیل می دهند.

مجدداً به این نکته توجه کامل داده می شود که: در صورت آلوده بودن هر یک از شرکای جنسی، ریسک انتقال ویروس ویروس اچ. آی. وی. و سایر بیماری های آمیزشی که از طریق خون انتقال می یابند، در تماس جنسی از راه مقعد بسیار بالا می باشد.

دلایل میزان بالای خطر انتقال ویروس اچ. آی. وی. از راه نزدیکی مقعدی

•  دیواره داخلی روده بزرگ (بخش داخلی مقعد) خود قابلیت جذب مستقیم مواد و انتقال مستقیم آن به خون را دارد.

•  از طرفی، حلقه خروجی جداره مقعد به دلیل اینکه مانند واژن قابلیت ارتجاعی و انعطاف پذیری لازم برای نزدیکی و حرکت رفت و برگشتی پنیس ( آلت تناسلی مرد) را ندارد، در نتیجه احتمال خراش برداشتن و خون ریزی آن بسیار بالا می باشد. این خراش ها و بریدگی ها اغلب در بافت و بسیار ریز می باشد و معمولاً با چشم غیر مسلح قابل دیدن نیستند.

•  همچنین، نوک آلت تناسلی مردان نیز به دلیل عدم وجود محیطی مناسب برای حرکت رفت و برگشتی احتمال دارد که دچار خراش در سطح گردد که این مورد خطر دریافت ویروس را در شخص فاعل هم افزایش می دهد.

در این نوع رابطه، مهم ترین خطری که اشخاص را تهدید می کند تماس خونی مستقیم و همچنین مایعات درونی بدن با خون شریک جنسی می باشد که در صورت آلوده بودن هر یک از شرکای جنسی، احتمال سرایت ویروس اچ. آی. وی. به شریک سالم وجود دارد.

رابطه جنسی مقعدی امن تر

سوالی که اغلب مطرح می شود این است که چگونه می توان رابطه جنسی مقعدی امن تری داشت و خود را در مقابل سرایت بیماری های مقاربتی و به خصوص ویروس اچ. آی. وی. ( عامل بیماری ایدز) محافظت کرد؟

در صورتی که احتیاط های جانبی لازم صورت بگیرد، می توان رابطه ایمن تری در نزدیکی مقعدی برقرار کرد.

اگر شما از سلامت خود و شریک جنسی تان اطمینان کامل دارید خطری متوجه شما نیست و می توانید با رعایت بعضی نکات بهداشتی و پیشگیری، بدون دغدغه ونگرانی از این رابطه جنسی لذت ببرید . مشکل عمومی این است که در اغلب موارد افراد از “سابقه خونی و رفتارهای پر خطر ” شریک جنسی خود اطلاعی ندارند.

مواردی که می تواند میزان خطر را کاهش دهد:

• توصیه اکید به استفاده از کاندوم می گردد. افرادی که به صورت مفعول به این نوع رابطه روی می آورند می توانند از کاندوم زنانه استفاده کنند.

• دومین توصیه رعایت بهداشت و شستشوی کامل و دقیق بدن به خصوص اعضای جنسی می باشد.

• توصیه بعدی استفاده از مواد نرم کننده و لیز کننده می باشد. دقت کنید که در صورت استفاده همزمان از کاندوم و مواد لیز کننده، از مواد روغنی لیزکننده مانند وازلین که از مشتقات نفتی تهیه می شوند، استفاده نکنید . به دلیل اینکه باعث سایدگی و پاره شدن کاندوم می شود،

• توصیه سوم رلکس بودن و آرامش به هنگام انجام این روش آمیزش است. در صورتی که ماهیچه های مقعد سفت باشد احتمال پارگی و درد شدید وجود دارد که زخم و خونریزی خود باعث تماس مستقیم خونی و در نتیجه بالاتر رفتن خطر انتقال بیماری های مقاربتی سرایتی و از جمله ویروس اچ. آی. وی. می شود.

• توصیه دیگر پرهیز از نوشیدن مشروبات الکی و عدم استفاده از مواد مخدر پیش از تماس و ارتباط جنسی می باشد. به علت اینکه پس از اثرگذاری الکل و مواد مخدر شما کمتر قادر به کنترل و تصمیم گیری هستید که این خود میزان پذیرش خطر را در افراد بالا می برد.

راه ها و شکل هایی که احتمال انتقال ویروس اچ. آی. وی. در این نوع رابطه وجود دارد:

در مورد شخصی که «مفعول» واقع شده بدون توجه به جنسیت (زن و یا مرد):

• در صورتی که پنیس وارد نشود و تنها با جداره خارجی مقعد تماس داشته باشد:

خطر بالقوه:
پوست سالم خود محافظ خوبی در برابر ورود انواع ویروس ها از جمله ویروس اچ. آی. وی. می باشد، بنابراین معمولاً در این شکل خطر زیادی متوجه شخص نمی شود، اما در صورتی که جداره مقعد دارای زخم خارجی تازه و باز باشد که منجر به ارتباط خونی مستقیم شود احتمال انتقال ویروس اچ. آی. وی. وجود دارد.

خطر مستند:
معمولاً به دلیل اینکه شکل های دیگری از آمیزش جنسی همزمان با این نوع نزدیکی صورت می گیرد، بنابراین نمی توان موارد مستدل و مستندی از انتقال ویروس اچ. آی. وی. به این شیوه ارایه داد.

• درصورتی که پنیس وارد شود اما انزال صورت نگیرد:

خطر بالقوه:
در طول زمان آمیزش جنسی، آلت مردانه به ترشح مایعاتی می پردازد که مانند مایع منی قادر به انتقال اسپرم و دیگر مواد موجود در خون و از جمله ویروس اچ. آی. وی. می باشد. بنابراین خطر انتقال آن به صورت نظری وجود دارد.

خطر مستند:
هر چند در این مورد میزان خطر انتقال مانند ارتباط همراه با انزال بسیار بالا نمی باشد اما موارد ثبت شده ای از انتقال ویروس اچ. آی. وی. در این مورد گزارش شده است.

• در صورتی که پنیس وارد شود و انزال صورت پذیرد:

خطر بالقوه:
مایع منی قادر به حمل ویروس اچ. آی. وی. به میزان قابل توجه ای می باشد. در صورتی که شخصی به صورت مفعول در آمیزش مقعدی شریک باشد، و مایع منی از طریق مقعد وارد بدن وی شود، در صورت آلوده بودن فاعل ، خطرزیاد انتقال ویروس اچ. آی. وی. به وی وجود دارد.

خطر مستند:
بر اساس آمار موجود، بیشترین موارد گزارش شده از انتقال ویروس اچ. آی. وی. از طریق تماس جنسی، مربوط به انتقال ویروس در آمیزش جنسی مقعدی می باشد. همجنسگرایان مرد به دلیل اینکه بیشترین رویکرد را به این نوع تماس دارند، آمار بالایی را به خود اختصاص می دهند.

اما توجه داشته باشید، تنها همجنس خواهان مرد، گروه در معرض خطر آلودگی نمی باشند بلکه به دلایل شرح داده شده فوق، هر گروهی – چه زن و چه مرد – در صورت روی آوردن به این نوع نزدیکی جنسی و رعایت نکردن موارد مراقبتی بهداشتی که در بالا شرح داده شده است، در معرض دریافت ویروس اچ. آی. وی. و ابتلاء به دیگر بیماریهای آمیزشی سرایتی می باشد.

راه ها و شکل هایی که احتمال انتقال ویروس اچ. آی. وی. در این نوع رابطه وجود دارد:

در مورد شخصی که در این نوع رابطه «فاعل» باشد:

• در صورتی که پنیس وارد نشود و تنها با جداره خارجی تماس داشته باشد:

خطر بالقوه:
پوست سالم و پاکیزه هیچ نوع بیماری را منتقل نمی کند، بنابراین معمولاً در این شیوه نزدیکی در صورتی که زخم تازه و بازی در محیط اطراف مقعد وجود نداشته باشد، خطری متوجه شخص فاعل نمی شود. اما در طول مدت نزدیکی و پیش از انزال طول آلت تناسلی مردانه آغشته به مایعی است که اصطلاح ترشحات پیش از منی را برآن نهاده اند. در صورتی که محیط اطراف مقعد دارای زخم خارجی تازه و باز باشد که منجر به ارتباط خونی مستقیم شود، ویروس اچ. آی. وی . می تواند حتی از طریق مایعات پیش از انزال نیز انتقال یابد .

خطر مستند:
به دلیل اینکه معمولاً همزمان شکل های دیگر ارتباط جنسی نیز در این مورد انجام می شود نمی توان موارد مستدل و مستندی در این مورد ارایه داد که ویروس انتقال یافته است.

• درصورتی که پنیس وارد شود اما انزال صورت نگیرد:

خطر بالقوه:
– مخاط مقعد و دیواره داخلی روده بزرگ محیط بسیار مناسبی برای تکثیر و زنده ماندن انواع میکروب ها می باشد.
– از طرفی علاوه بر احتمال بالای ایجاد زخم در مقعد، احتمال پدید آمدن خراش بر روی آلت تناسلی مردانه نیز وجود دارد که تماس خونی مستقیم را نیز میسر می کند.
– ضمن این موارد، در طول مدت تماس جنسی، آلت مردانه به ترشح مایعاتی می پردازد که ویروس ها، از جمله ویروس اچ. آی. وی. قادر خواهد بود به بدن شخص فاعل راه پیدا کند.
بنابراین به شکل نظری خطردریافت این ویروس و سایر بیماری های مقاربتی سرایتی در صورت آلوده بودن شریک جنسی برای شخص فاعل هم وجود دارد.

خطر مستند:
هر چند در این مورد میزان خطر انتقال مانند ارتباط همراه با انزال بسیار زیاد نمی باشد، اما موارد ثبت شده ای از انتقال ویروس اچ. آی. وی. در این شیوه نزدیکی گزارش شده است.

• در صورتی که پنیس وارد شود و انزال صورت پذیرد:

خطر بالقوه:
– مخاط مقعد و دیواره داخلی روده بزرگ محیط بسیار مناسبی برای تکثیر و زنده ماندن انواع میکروب ها می باشد.
– از طرفی علاوه بر احتمال ایجاد زخم در مقعد، احتمال پدید آمدن خراش بر روی آلت تناسلی مردانه نیز وجود دارد. بنابراین احتمال تماس خونی مستقیم نیز وجود دارد.
– ضمن این موارد، انزال باعث باز شدن مجرای پنیس شده و امکان راه یابی ویروس به بدن راحت تر می شود. بنابراین انواع ویروس ها، از جمله ویروس اچ. آی. وی. می تواند به راحتی جذب و وارد بدن شخص فاعل شود.
– ویروس قادر خواهد بود از طریق مایعات منی که بعد از انزال نیز در داخل مجرای پنیس (آلت تناسلی مردانه) باقی می ماند جذب خون شود.
در صورتی که شخصی به صورت فاعل تماس جنسی مقعدی داشته باشد و منی وی انزال شود، در صورت آلوده بودن شریک جنسی ، امکان آلوده شدن وی وجود دارد.

خطر مستند:
موارد ثبت شده ای از انتقال ویروس اچ. آی. وی. از طریق آمیزش جنسی مقعدی در مورد مردانی که نقش فاعلی داشته اند وجود دارد.

توجه: بر اساس آمار موجود، بیشترین موارد گزارش شده از انتقال ویروس اچ. آی. وی. از طریق تماس جنسی، مربوط به انتقال ویروس در آمیزش جنسی مقعدی می باشد. شرکای جنسی مفعول چه همجنس خواهان مرد و چه غیر همجنس خواهان زن که به این نوع آمیزش روی می آورند، بیشتر در معرض خطر دریافت ویروس اچ. آی. وی. قرار دارند. اما این به معنای عدم وجود خطر دریافت ویروس برای شرکای جنسی فاعل نیست.

در صورتی که شریک جنسی شما در یک رابطه جنسی مقعدی چه زن و چه مرد، آلوده به ویروس اچ. آی. وی. باشد ، قادر به انتقال آن به شخص فاعل بیشتر از رابطه واژینال می باشد.

اما توجه داشته باشید، تنها همجنس خواهان مرد، گروه در معرض خطر آلودگی نمی باشند بلکه به دلایل شرح داده شده فوق، هر گروهی – چه زن و چه مرد – در صورت روی آوردن به این نوع نزدیکی جنسی و رعایت نکردن موارد مراقبتی بهداشتی که در بالا شرح داده شده است، در معرض دریافت ویروس ایدز و ابتلاء به دیگر بیماریهای آمیزشی سرایتی می باشد.