تنهایی یک کودک چه تأثیری بر رفتار او دارد؟

تنهایی در افراد بزرگسال یکی از مهم ترین جنبه های زندگی است که فرد ناامیدانه از آن عبور می کند. در حقیقت افراد می توانند با مشغله های روزانه خود به نوعی از این تنهایی با فکر نکردن و توجه نکردن عبور کنند اما در یک کودک وجود تنهایی و عبور از کنار آن کار چندان ساده ای نیست. شما باید به کودک خود توجه داشته باشید او را به گونه ای پرورش دهید تا از این شرایط به نحو مطلوبی استفاده نماید. یکی از مهم ترین تأثیرات تنهایی افزایش قدرت تخیل در کودکان می باشد.

کودکی که به تنهایی در فضای خانه قرار داشته باشد یا توسط مادر و پدر به محیط بیرون از منزل برود و از رسانه های مختلف همانند کامپیوتر ، تبلت و . . . دور باشد به ناچار باید فضا را به شیوه ای دیگر تجربه کند. بهترین راه حل برای او استفاده از قدرت تخیل می باشد. زمانی که قدرت تخیل یک کودک در سنین کودکی یعنی حدود پنج یا شش سالگی تقویت شود و او به بکارگیری از هوش و ذهن خود به کارهای متنوعی دست زند ف قطعا در بزرگسالی فرد باهوش تری خواهد بود. او می داند که چگونه تنهایی خود را پر کند و به چه شیوه ای خود را سرگرم کند.

اما تنهایی یک کودک را جدی بگیرید. اگر در اطراف منزل شما همسایگانی وجود دارند که بچه های هم سن و سال فرزند شما دارند بهتر است اجاز دهید تا این بچه ها در کنار یکدیگر به بازی کردن مشغول باشند. حضور آنها در کنار یکدیگر چند مزیت مختلف خواهد داشت. اول اینکه ارتباط جمعی و برقراری ارتباط با یکدیگر را آموزش می بینند و در جمع عای بزرگ تر از صحبت کردن نمی ترسند. همچنین استفاده از قدرت تفکر در کارهای گروهی می تواند به نفع فرزند شما باشد.

فرزند شما در کنار هم سن و سال های خود احساس عزت نفس دارد و این احساس را فرا می گیرد. او از آنها از محبت یا رفتارهای نادرست آنها صحبت می کند بنابراین در حال تجزیه و تحلیل محیط اطراف خود می باشند. چنین کودکانی در آینده از مشکلات مختلف در زندگی خود ترسی ندارند و به شما متکی نخواهند بود. به کودک خود اجازه دهید تا در بحث های مختلف با هم سن و سال های خود ، خود تصمیم گیرنده باشد و شما به هیچ وجه در این امور دخالت نداشته باشید. به چنین ترتیبی شما می توانید از تنهایی یک کودک برای تقویت رفتارهای دیگر در او استفاده نمایید و این خود بزرگترین موفقیت برای والدین می باشد.